Schizofrenia jest ciężką chorobą psychiczną, a w jej przebiegu występują zaburzenia myślenia, percepcji, zachowania oraz odczuwania. Chorzy tracą kontakt z rzeczywistością i nie są w stanie oddzielić świata rzeczywistego od doświadczeń urojonych.
W czasie zaostrzenia objawów występują ciężkie objawy psychiczne jak: omamy, urojenia, nieracjonalne działania i dziwaczne zachowania. Choroba występuje równie często u mężczyzn, jak i u kobiet, a jaj przyczyna jest nieznana. Prawdopodobnie na rozwój choroby mają wpływ predyspozycje dziedziczne, jak i czynniki środowiskowe.
Postawienie właściwego rozpoznania może być trudne, ponieważ często chorzy przez długi okres zachowują się normalnie. W okresie zaostrzenia co najmniej 2 objawy muszą być obecne: urojenia, omamy, niezrozumiała mowa lub zachowanie, stany katatoniczne i niewłaściwa mimika. Przeprowadza się testy psychologiczne i badania neurologiczne mózgu.
Hospitalizacja bywa konieczna w przypadku ciężkich nawrotów. Podstawowymi środkami stosowanymi w leczeniu są leki antypsychotyczne i neuroleptyki. Nie leczą one jednak choroby, lecz umożliwiają pacjentom racjonalne myślenie. Wywołują one też skutki uboczne w postaci ruchów mimowolnych – ust i języka.
Jedną z form leczenia jest wyrażanie swych myśli poprzez sztukę, co pozwala lekarzowi na wgląd w problemy i odczucia pacjenta. Z kolei muzyka działa uspokajająco, zachęca do ruchu i kontaktu z innym.